Sanığın “Sana Ev Tutayım, Benim Evim Var Gel Beraber Kalalım” Şeklindeki Sözleriyle Birlikte Müştekinin Kolundan Tutmasının Cinsel Saldırı Suçunu Oluşturduğu
Sanığın “Sana Ev Tutayım, Benim Evim Var Gel Beraber Kalalım” Şeklindeki Sözleriyle Birlikte Müştekinin Kolundan Tutmasının Cinsel Saldırı Suçunu Oluşturduğu
Esas: 2014/43394
Karar: 2015/25817
K.T.: 02/04/2015
Özet:Sanığın “sana ev tutayım, benim evim var gel beraber kalalım” şeklindeki sözleriyle birlikte müştekinin kolundan tutmak suretiyle vücut dokunulmazlığını ihlal ettiği müşteki ve tanık beyanları ile anlaşılmakta ve sanığın TCK’nın 102/1. maddesi gereğince basit cinsel saldırı suçunun cezası ile cezalandırılması gerekir.
(5237 S. K. m. 102)
Dava ve Karar: Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen tehdit ve cinsel taciz eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Sanığın “sana ev tutayım, benim evim var gel beraber kalalım” şeklindeki sözleriyle birlikte müştekinin kolundan tutmak suretiyle vücut dokunulmazlığını ihlal ettiği müşteki ve tanık beyanları ile anlaşılmakta ve sanığın TCK’nın 102/1. maddesi gereğince cezalandırılması gerekmekte ise de, aleyhe temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı,
Cezaların eleştiri dışında kanuni bağlamda uygulandığı,
Sonuç: Anlaşıldığından sanık R.. S..’in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye kısmen uygun olarak, temyiz davasının esastan reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 02.04.2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.