Velayeti anneye verilen çocuk ile babaya verilen çocuk, kişisel ilişki tesisi

Velayeti anneye verilen çocuk ile babaya verilen çocuk, kişisel ilişki tesisi

Velayeti anneye verilen çocuk ile babaya verilen çocuk, kişisel ilişki tesisi


velayeti anneye verilen çocuk ile babaya verilen çocuk kişisel ilişki tesisiVelayeti anneye verilen çocuk ile babaya verilen çocuk, kişisel ilişki tesisi

Velayeti anneye verilen çocuk ile babaya verilen çocuk, kişisel ilişki tesisi
Yargıtay
T.C. Yargıtay 2. HD 
Esas: 2020/3411 
Karar: 2020/3968 
K.T.: 21/09/2020

Özet: Velayeti anneye verilen çocuk ile babaya verilen çocuğun birbirlerini göremeyecek şekilde kişisel ilişki düzenlenmesi çocuklar arasında kardeşlik duygusunun gelişmesini engelleyecek nitelikte olduğu gibi, her yıl yarıyıl tatilinde kurulan kişisel ilişki de infazda duraksama yaratacak niteliktedir. Bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün bu kısmının düzeltilerek onanması gerekmiştir.


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından, kusur belirlemesi, velayet, nafakalar ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

Dosyadaki yazılara, bozmaya uygun işlem ve araştırma yapılmış olmasına, delillerin takdirinde bir yanlışlık bulunmamasına ve özellikle mahkemece davacı-karşı davalı erkeğe kusur olarak yüklenen “Eve para bırakmadığı” vakıasına dayanılmadığından erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceğinin, fakat mahkemece kabul edilen ve gerçekleşen diğer kusurlu davranışlarına göre, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda erkeğin yine de tam kusurlu olduğunun anlaşılmasına göre, davacı-karşı davalı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.

Tarafların ortak çocukları 2010 doğumlu B’in velayeti babaya, 2013 doğumlu C’in velayeti ise anneye verilmiş ve çocuklar birbirlerini görmeyecek şekilde kişisel ilişki düzenlenmiştir. Davacı-karşı davalı babanın velayete yönelik istinaf talebi bölge adliye mahkemesince reddedilmiştir. Velayeti anneye verilen çocuk ile babaya verilen çocuğun birbirlerini göremeyecek şekilde kişisel ilişki düzenlenmesi çocuklar arasında kardeşlik duygusunun gelişmesini engelleyecek nitelikte olduğu gibi, her yıl yarıyıl tatilinde kurulan kişisel ilişki de infazda duraksama yaratacak niteliktedir. Bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün bu kısmının düzeltilerek onanması gerekmiştir (HMK md.370/2).

SONUÇ: Yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple temyiz edilen kararın hüküm fıkrasından B bendinin 3. fıkrasının çıkartılarak yerine “Velayeti babaya verilen çocuk ile anne arasındaki şahsi münasebetin, her ayın, birinci ve üçüncü haftasına denk gelen Cumartesi günü saat 09.00’dan Pazar günü saat 17.00’ye kadar, dini bayramların birinci günü saat 10.00’dan ikinci günü saat 9:00’a kadar, her yıl 1 Ağustos günü saat 09.00 ile 15 Ağustos saat 17.00 arası, her yıl yarıyıl tatilinin birinci haftası Pazartesi saat 09.00’dan Cumartesi günü saat 14.00’e kadar davacı baba yanından çocukların bizzat alınıp süre sonunda teslim edilmek sureti ile kişisel ilişki kurulmasına” cümlesinin yazılmasına, yine B fıkrası 6. bendinden “Cumartesi saat 09.00’dan ikinci haftanın bitimi Pazar günü 14.00’e kadar” sözcüklerinin çıkartılarak yerine ” Her yıl yarıyıl tatilinin ikinci haftası Pazartesi günü saat 09.00’dan Cumartesi günü saat 11.00’e kadar” sözcüklerinin eklenerek hükmün bu bölümlerinin DÜZELTİLMİŞ şekliyle, temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliği ile karar verildi.

AVUKAT GİZEM GÜL UZUN