Boşanma Davasında Çocuğun Velayeti Yargıtay Kararı
Boşanma Davasında Çocuğun Velayeti Yargıtay Kararı
2. Hukuk Dairesi 2010/12075 E. , 2011/13939 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Kahramanmaraş 1. Aile Mahkemesi
TARİHİ :9.3.2010
NUMARASI :Esas no:2009/948 Karar no:2010/266
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm davacı tarafından; kusur, tazminatlar ve yoksulluk nafakası yönünden, davalı tarafından da velayet yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacı kocanın temyiz itirazları yersizdir.
2-Davalı kadının temyizinin incelenmesine gelince;
Müşterek çocuklardan Gülcan 1995, Gizem 2000 doğumlu olup, ergenlik çağındadır. Baba, başka bir kadınla birlikte yaşamakta olup bu kadından iki tane çocuğu bulunmakta ve baba müşterek çocuk Gülcan'ı ekonomik nedenlerle okula göndermemektedir. Tüm bu olumsuz şartlar göz önüne alındığında, anne yanında kalmasının çocukların bedeni, fikri, ahlaki gelişmesine engel olacağı yönünde ciddi ve inandırıcı deliller bulunmadığı ve hemen meydana gelecek tehlikelerin varlığı da ispat edilmediği halde cinsiyetleri itibariyle annenin ilgi ve yakınlığına ihtiyaç duyan Gülcan ve Gizem'in babanın velayetine bırakılması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte açıklanan nedenle BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin 1.bentte açıklanan nedenle ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davacıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 73.90 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davalıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 22.09.2011 (prş)
KARARA İLİŞKİN GÖRÜŞÜMÜZ:
Yaşı küçük olan çocukların ilgi ve şefkate muhtaç olmalarından ötürü; annenin, velayeti üstlenmesinde engel bir durum olmadığı ve çocuğun da babası ile yaşamak istemesi yönünde beyanı olmadıkça genellikle velayet anneye verilmektedir. 12 yaş ve üzeri çocukların ise ergenlik çağına girdiği, belli bir olgunluğa eriştiği göz önünde bulundurularak genellikle çocukların istekleri yönünde velayet tayin edilir. Her ne kadar çocuğun istekleri, beyanı göz önünde bulundurulsa da burada öncelikle gözetilmekte olan çocuğun üstün yararıdır. Çocuğun üstün yarar ilkesi ile amaçlanan çocuğun hangi ebeveyn yanında daha iyi yaşam konforuna sahip, huzurlu ve düzenli bir hayat sürecek ise yaşamını onun yanında sürdürmesidir. Somut olayda da çocuğun velayetinin babasına verilmesi durumunda çocuk, hem eğitim hakkından mahrum kalmakta hem de babanın başkasıyla evli olup iki çocuğun daha bulunması sebebiyle fiziksel ve ruhsal gelişimi açısından olumsuz etkilenmektedir. Dolayısıyla velayetin anneye verilmesi çocuğun üstün menfaati açısından daha yerinde bir karardır.
